DOWN BEAT
Brazilian chic has nudged its way for two generations into pop and jazz, but few insinuate as distinctively candid and original an interpretation as does vocalist Fleurine on this samba set. Her tender, personal, smile-through-the-tears lyrics- some in Portuguese, some her translations from Portuguese or original English lyric- come through on this set of pretty, haunting tunes.
The Dutch born, Portugal-reared polyglot sounds as fresh and guileless as she did on her slightly more mainstream 1995 debut. Lilting tunes fly feather-light in fittingly bare-bones combos, with fleet cameos by husband Brad Mehldau ( his florid lines wryly sidelight her warmly nosing ” The Roses” and peeping at Spring Buds through the snow”), Chris Potter ( stark bass clarinet turn on Jobim’s “Memories in Black and White”), and guitarists Freddie Bryant and Chico Pinheiro.
yet all’s not in sweet harmony: Fleurine’s pliant, glinting voice leaps post-bossa samba’s widening emotional chasms, as she rebounds from a sad affair on “Love Marks” and indulges in raw revelation on “Behind Closed Doors”. Her charming vocal duo with Pinheiro on his ” Encontro” is a cute touch, but the she barely masks the pain of “Anoiteceu” over Erik Friedlander’s darkening cello.-
( Fred Bouchard)
JAZZTIMES MAGAZINE
by Christopher Loudon
This fourth album from vocalist Fleurine, featuring her esteemed spouse, pianist Brad Mehldau, among the accompanists, has nothing to do with California’s City by the Bay. Instead, the angelic Fleurine, who’s voice can only, paradoxically be described as sturdily fragile ( commanding and assured when appropriate, but equally capable of ethereal cloudiness), has transformed her lifelong love of Brazilian music into a salute to three favorite composers- Francisco ” Chico” Buarque, Francisco ” Chico” Pinheiro and Francis Hime- who happen to share their first name.
In addition recognizing that many fans are charmed by Brazilian songs but would better appreciate their sentiments if they could understand the words, she augmented nearly half of the 11 tracks with English lyrics. As Fleurine progresses from the bruised wisdom of “Love Marks” ( adapted from Hime and Buarque’s Trocando em Miudos) and gentle sway of “Encontro” ( gorgeously duetting with Pinheiro, who doubles on guitar), to the slowly eruptive Tempestade ( where Chris Potter literally blows up a storm on tenro sax) and then quietly back to earth, accompanied solely by Mehldau, with the petal-soft “Spring-buds trhough the Snow”, the results are nothing short of splendiferous!
ALL MUSIC GUIDE
Fleurine is an important jazz singer who was originally from Holland. She attended the Amsterdam School of High Arts Music Conservatory during 1990-1994. A versatile performer, she toured Cuba with trumpeter Roy Hargrove in 1996, recorded a ballad-oriented duo album with pianist Brad Mehldau, recorded her lyrics to songs by top jazz musicians (including those of Thelonious Monk, Joshua Redman, and Tom Harrell) in 1995, and moved to the United States in 1998.
One of her albums, Fire, features her turning pop-oriented material into jazz. San Francisco differs from her previous work in that it is an exploration of Brazilian music, including the songs of Chico Buarque, Chico Pinheiro, and Francis Hime plus a lone number (“Memories in Black and White”) from Antonio Carlos Jobim.
Some of the selections feature her English lyrics though she also sings in Portuguese. Fleurine has a soft and haunting voice that is well suited to this material. Her backup group, which never includes more than four musicians and has a duet number apiece with guitarist Freddie Bryant and pianist Brad Mehldau, is quite sympathetic with Chris Potter’s three appearances (each on a different instrument) adding to the date’s variety. San Francisco is a program of subtle music that is quietly infectious.
~ Scott Yanow, All Music Guide
THE NEW YORK TIMES
{Fleurine is} “a Dutch singer with an appealingly mellow tone.” “‘San Francisco'( Sunnyside) , the new album by Fleurine , focuses on Brazilian music with an evocative jazz lilt.”
“Fleurine performs with an elite ensemble, that includes the tenor saxophonist Chris Potter, and enjoys accompaniment of one of the best pianists in the business: Brad Mehldau”
( Nate Chinen)
CRITIQUE TELERAMA
by Michel Contat
Chanteuse néerlandaise maîtrisant le portugais comme l’anglais, Fleurine dissipe avec San Francisco les inquiétude qu’elle avait pu susciter en tant qu’« épouse de Brad Mehldau » avec Close enough for love (Universal, 2000), son premier disque distribué internationalement. Le nouvel album célèbre ces grands compo siteurs de musique brésilienne que sont Chico Buarque, Francis Hime, Chico Pinheiro et, bien sûr, Tom Jobim (pour Me mories in black and white). L’étonnement ravi vient d’abord du timbre de cette voix : douceur dorée, musicalité, sensualité plus discrète que sur scène. Mais ce qui retient surtout est l’intelligence que met Fleurine à choisir ses chansons, à alterner les ins pirations amoureuses, entre mélancolie tendre et douleur surmontée.
Elle a adapté en anglais, avec sensibilité, les paroles de Chico Buarque pour Love Marks, splendide chanson de Francis Hime dans laquelle Brad Mehldau (qui n’est pas présent sur tous les titres) donne un solo d’une beauté poignante. L’accompagnement de bossa lente est fourni par les guitares acoustiques de Chico Pinheiro et de Freddie Bryant et les discrètes percussions de Gilad. Chris Potter contribue à quelques solos sans imiter Stan Getz, l’écueil pour un sax ténor qui brésille (sur Tempestade, il exulte). En beau duo avecBrad sur Spring-buds through the snow, Fleurine met parfois au défi sa justesse dans des mélodies au chromatisme difficile mais s’en tire mieux qu’avec honneur. L’album communique ce bonheur dans la tristesse, définition même de la saudade.
JAZZENZO
Fleurine – San Francisco
Bezetting: Fleurine – vocals; Chris Potter – altfluit, tenorsaxofoon, basklarinet; Brad Mehldau – piano; Chico Pinheiro – akoestische gitaar; Freddy Bryant – akoestische gitaar; Doug Weiss – akoestische bas; Gilad – percussie; Erik Friedlander – cello
Recorded: 2007 – Release: 2008 –
Label: Sunnyside Records
Tracks: 11
Tijd: 48:23
Brazilië, de Portugese taal, het zijn sinds jaar en dag belangrijke elementen in het (muzikale) leven van zangeres Fleurine. Combineerde ze op voorgaande albums diverse stijlen, op San Francisco levert ze zich volledig over aan het Zuid-Amerikaans continent. Niet zomaar; met San Francisco brengt ze een ode aan drie Braziliaanse componisten die toevalligerwijs dezelfde voornaam dragen: Francisco ‘Chico’ Buarque de Hollanda, Francis Hime, en Francisco ‘Chico’ Pinheiro.
Daarbij is de zangeres als een muzikale schilder te werk gegaan. Een aantal teksten van Chico Buarque – zanger, dichter, acteur, componist en in zijn thuisland uitgeroepen tot ‘Muzikant van de (vorige) eeuw’ – werden door Fleurine vertaald naar het Engels en de bijbehorende muziek van pianist Francis Hime werd van nieuwe arrangementen voorzien. Daarnaast bevat het album vier werken van de zeer getalenteerde Braziliaanse componist/gitarist Chico Pinheiro in samenwerking met Fleurine en uitgevoerd in de Portugese taal.
Al deze facetten liggen eraan ten grondslag dat ‘San Francisco’ de Braziliaanse cultuur ademt. Vrolijkheid en melancholie gaan hand in hand in de luisterrijke composities, stuk voor stuk in verschillende bezetting opgenomen. Opvallend zijn de bijdragen van Chris Potter op tenorsax, basklarinet en altfluit zoals in het prachtige ‘Tatuagem’. Een ander hoogtepunt is het innemend gezongen ‘Anoitecue’ in een bijzondere kwartetuitvoering met gitaristen Freddie Bryant en Chico Pinheiro en cellist Erik Friedlander.
Het predikaat ‘bijzonder’ is echter op alle songs van toepassing. Neem bijvoorbeeld het duo-stuk ‘Behind closed doors (naar Atrás da porta van Hime/Buarque) met de fabuleuze gitarist Freddie Bryant en Fleurine die, zoals in elke song op San Francisco, beleving en diepgang moeiteloos koppelt aan haar stem. Ook ‘Spring-buds Through the Snow’ een duo-stuk van pianist Brad Mehldau en Fleurine mag gezien worden als een klein meesterwerk.
Passie en originaliteit, gebracht door topmuzikanten in een akoestische setting, maken van San Francisco een niet te missen plaat, een kroon op het (voorlopige) oeuvre van Fleurine.
See webpage: http://www.jazzenzo.nl/pivot/entry.php?id=1493
PAROOL
JAZZ Fleurine, met Freddie Bryant-gitaar, Doug Weiss-bas, Gilad-percussie, Brad Mehldau-piano, gehoord: gisteren, Bimhuis.
Zo makkelijk als ze zingt, zo makkelijk praat Fleurine. Volkomen op haar gemak neemt ze het publiek mee in haar muzikale wereld. Het is of het Bimhuis haar huiskamer is. En vanavond scheelt het ook niet veel.
Op de eerste rij zitten familie en vrienden, die het concert wellicht aangrijpen voor een reünie met hun bloedverwant uit New York. Fleurines dochtertje Eden (6) zit bij een van hen op schoot en mag tot het einde van de eerste set opblijven.
Op het podium is zojuist haar geliefde Brad Mehldau aangeschoven achter de vleugel. En in de pauze moet ze in de kleedkamer ‘even de jongste gezinsuitbreiding van drie maanden voeden’.
Gezellig en warm is de sfeer van de cd presentatie: San Francisco. Maar de muziek is ook erg goed. De titel van de cd verwijst niet naar ‘de stad in Amerika met de hangbrug’, maar naar drie componisten met bijna dezelfde voornaam. Fleurine brengt een ode aan drie van haar Braziliaanse helden: Francisco ‘Chico’ Buarque de Hollanda, Francis Hime en Francisco ‘Chico’ Pinheiro.
De laatste is een recente ontdekking van Fleurine. Pinheiro zag Fleurine spelen op een festival, en een paar jaar later gaf hij aan Mehldau zijn cd mee met de woorden: “Ik denk dat je vrouw hiervan zal houden.” Hij had gelijk.
Het Braziliaanse repertoire is Fleurine op het lijf geschreven. Ze spreekt de taal en haar soepele, vederlichte stem leent zich uitstekend voor de soms zo laconiek klinkende, maar ondertussen hondsmoeilijke melodielijnen.
Fleurine zingt elke noot raak met speels gemak. Ze fladdert als een kwetsbare vlinder door het repertoire. De akoestische band kan op de juiste momenten het grote aanwezige talent tonen. Gitarist Freddie Bryant speelt ontroerend ingehouden solo’s, bassist Doug Weiss zorgt voor openheid in de ritmesectie, Gilad tovert met een arsenaal aan percussieinstrumenten hele klanklandschappen tevoorschijn. Over Brad Mehldau kunnen we kort zijn: die is briljant.
Speciale gast is saxofoniste Tineke Postma, die een gaatje vrij heeft kunnen maken in haar tournee die loopt van Japan tot Londen. Postma en Fleurine staan garant voor de topkwaliteit van de Nederlandse jazz.
SOUNDSLIKE JAZZ
Volgens de liner notes is de titel ‘San Francisco’ een ode aan drie Braziliaanse songwriters: Francisco “Chico” Buarque de Hollanda, Francis Hime, en Francisco “Chico” Pinheiro. Fleurine houdt zelf enorm van Braziliaanse ritmes die haar gemoed naar eigen zeggen telkens een enorme opkikker geven. Ze groeide tweetalig (Nederlands-Engels) op, maar bracht veel zomervakanties door bij haar grootouders in Portugal. Daar leerde ze de taal, en ontdekte ze gaandeweg de poëzie en ritmes die we kennen van de Braziliaans-Portugese muziek.
Terwijl Fleurine het eerste nummer nog in het Engels brengt, schakelt ze voor “E Se” over op het zwoelere ritme van het Portugees. Je wordt onmiddellijk in een nieuwe atmosfeer ondergedompeld en bij het derde nummer ben je compleet vergeten dat je naar een zangeres uit de lage landen luistert.
Chris Potter en Freddie Bryant creëren een gepaste exotische sfeer. “Memories in Black” kleurt melancholisch traag en rimpelt rustig op de tonen van Chris Potters basklarinet. “Anoiteceu” is een gezongen pareltje. Erik Friedlanders cello klinkt warm en speelt harmonieus samen met het ingetogen gitaarspel van Freddy Bryant. Op “The Roses” wordt Fleurine begeleid door haar man Brad Mehldau op piano. Tijdens een recent concert in de AB bleek trouwens, hoewel dit geheel terzijde, dat Brad ondertussen een aardig mondje Nederlands spreekt.
“Spring-buds Through the Snow” is een klassiek liefdesliedje: je voelt je als in een tijdloze cocon die Fleurine en Brad gaandeweg rond elkaar spinnen. “Behind Closed Doors” komt dan weer als luisternummer met enkel minimalistische begeleiding op akoustische gitaar.
Bij de eerste beluistering van deze cd kwam het me vreemd voor dat Braziliaans-Portugese nummers elkaar afwisselden met nummers gezongen in het Engels. Ik vroeg me af of er meerdere zangeressen van de partij waren. Dit blijkt uiteraard niet zo te zijn: Fleurine neemt alle zang voor haar rekening, en voegt hiermee een mooie “hybride” plaat toe aan mijn collectie.
JAZZ Magazin
**** (FOUR STAR RATING)
De in New York wonende Nederlandse jazzzangeres Fleurine heeft al jaren een liefdesrelatie met Braziliaanse muziek. Op haar vorige albums kwam die liefde terug in ves rchillende songs, nu wijdt ze een heel album aan haar passie.
‘San Francisco’ is een ode aan 3 Braziliaanse song-writers/componisten: Chico Buarque ( vorig jaar in Brazilie uitgeroepen tot muzikant van de eeuw, Francis Hime ( ook een grootheid), en Chico Pinheiro ( een upcoming gitarist/componist van nu.) Fleurine vertaalde enkele liedjes naar de Engelse taal en de rest zingt ze in het Portugees, met zo’n pure Braziliaanse swing dat een rasechte Braziliaanse het niet beter had gedaan.
Ieder nummer is met zorg gekozen en de songs stralen stuk voor stuk iets bijzonders uit.Sommige songs ademen positiviteit en vrolijkheid uit, bij anderen voel je de melancholie en de nostalgie die de Braziliaanse muziek zo eigen is. Ook noemenswaardig op deze mooie CD is de begeleiding. Die komt van Fleurine’s echtgenoot, pianist Brad Mehldau, Pinheiro op gitaar en Chris Potter op saxofoon en fluit. Absolute hoogtepunt: Spring-buds through the snow, een pracht combinatie van de zang van Fleurine en Brad Mehldau op de piano.
Anneke Ruijs, JAZZ Magazin
ALGEMEEN DAGBLAD
Ode aan drie Francisco’s – Door RUUD MEIJER
AMSTERDAM – De baby is er ook bij: terwijl Fleurine vertelt over haar nieuwe album San Francisco, doet de vier maanden oude Damien zich, discreet achter een jas, tegoed aan zijn welverdiende portie moedermelk.
San Francisco, het nieuwe album van Fleurine, is een ode aan drie Braziliaanse songwriters die toevallig de voornaam Francisco delen: de eminente, bijna heiligverklaarde Francisco ‘Chico’ Buarque de Hollanda, Francis Hime en Francisco ‘Chico’ Pinheiro.
Je kunt je afvragen wat een zangeres uit ons koude kikkerlandje denkt te kunnen toevoegen aan de rijke, Braziliaanse vocale traditie die briljante exponenten als Elis Regina en Gal Costa kent?
San Francisco was geen bevlieging; Fleurine is al sinds haar tienerjaren met de Portugese taal en de Braziliaanse muziek bezig. ,,Ik weet niet of je het is opgevallen,” zegt ze, ,,maar ik heb altijd geprobeerd om buiten de platgetreden paden te blijven. Ik vroeg mij af: hoe kan ik de muziek, die ik zo graag wil zingen, een dusdanige draai geven dat het niet de zoveelste versie van een nummer, of zelfs de B-, C- of D-versie daarvan wordt?
Toen kwam ik op het idee om de teksten, de poëzie, van een aantal stukken die ik prachtig vind in het Engels te gaan vertalen. Ik wilde op die manier laten horen dat niet alle Braziliaanse teksten zo luchtig zijn als The Girl from Ipanema, dat het niet allemaal sensuele praatjes zijn. Atras da Porta, Behind Closed Doors, gaat over geweld in de slaapkamer. Dat is toch een onderwerp dat je niet zou verwachten bij Braziliaanse muziek.”
Fleurine wilde ook oud en nieuw in de Braziliaans traditie tegenover elkaar zetten. ,,Ik was ter voorbereiding van de cd naar het complete oeuvre van Buarque aan het luisteren toen mijn man thuiskwam met een plaat van Chico Pinheiro. ‘Ik denk dat je vrouw dit wel mooi zal vinden,’ had hij gezegd nadat hij mij had zien optreden op het Jazz Festival van Sao Paolo in Brazilië. Nou dat bleek het understatement van het jaar te zijn: ik vond het prachtig. Dat was het moment dat ik besloot om het nieuwe album niet alleen maar aan de muziek van Buarque te wijden. Door liedjes van Pinheiro in het Engels te vertalen, zou ik toch weer iets op kunnen nemen wat de mensen waarschijnlijk nooit eerder hebben gehoord.”
Fleurine: San Francisco (SunnySide/Rough Trade)